1) Heb je wel eens een klein ongelukje gehad? Bijvoorbeeld dat je een enkel verzwikte, een knie blesseerde bij het sporten, de laatste trede van de trap miste, dat soort dingen? Of een wat groter ongelukje zoals van je fiets vallen (toen het nog glad was in winter:) Geen drama’s, je hebt er even last van, hinkt een beetje en vergeet het daarna en het leven gaat weer gewoon verder. Zou je denken…..
2) Heb je nu al wat langer last van pijn die hinderlijk aanwezig is? Hij kan wat variëren in intensiteit, soms even weg zijn maar daarna komt hij weer terug. Misschien ben je er zelfs al voor bij de fysio geweest, zonder dat dat veel resultaat heeft gegeven.
Grote kans dat je last hebt van ‘sensomotorisch geheugenverlies’, het gevolg van het automatiseren van je bewegingen. Meestal is dat fijn, want je wil niet de hele dag nadenken over je bewegingen, maar soms zit het in je in de weg, bijvoorbeeld bij die onverklaarbare pijn en stijfheid.
Hoe werkt bewegen?
Je leert een beweging, bv het gooien van een bal, door te oefenen. Als je vaker een bepaalde beweging oefent, gaat hij op een gegeven moment automatisch. Je zenuwstelsel heeft een neurologisch patroon ontwikkeld. Wat je hebt geoefend is een gewoonte geworden die is ingesleten in je motorische geheugen. Het gaat vanzelf, je hoeft er niet meer bij na te denken
Zo hebben we leren lopen. Geweldig toch? Maar hoe kan dat dan mis gaan en tot pijn leiden?
Alle spieren die je gebruikt bij lopen, zijn in een optimaal looppatroon keurig op elkaar afgestemd. Maar dan krijg je in de loop van je leven die ongelukjes. Je valt, kneust je linker enkel, je loopt een tijdje te hinken. De spieren in je rechterbeen gaan net iets harder werken, dat sturen je hersenen aan, want je moet wel overeind blijven. Maar omdat die kneuzing even duurt, wordt dat na een tijdje je nieuwe ‘normaal’. Je rechterbeen draagt je voortaan net iets meer dan het linker, maar dat merk je niet, want jij en je hersenen zijn dat inmiddels gewend. Als je linkerbeen weer volledig belastbaar is, schakel je niet meer vanzelf terug naar dat optimale oorspronkelijke patroon.
Er is iets veranderd in de samenwerking tussen je spieren. Je hebt een nieuwe gewoonte ontwikkeld.
Je kan je voorstellen dat een aantal van dat soort ‘dingetjes’ de coördinatie tussen je spieren behoorlijk kan verstoren. Andere dingen die daar hun steentje aan bijdragen zijn bv veel (in de zelfde houding achter een beeldscherm) zitten, fysieke reacties als gevolg van stress en emoties en een lichaam dat toch al aan de hypermobiele kant zit. Langzaam maar zeker trek je je lichaam uit zijn voegen, met pijn en stijfheid als voelbaar resultaat.
Des te ouder je wordt, des te meer last je ervan krijgt. Dat kan overigens al jong beginnen door het zittende en stressvolle leven wat veel mensen leiden. Daarover een andere keer meer.
De moraal van dit verhaal: het bewust ervaren van je lichaam is de sleutel tot herstel.
Een van de methodes waar ik mee werk om dat ‘sensorisch motorisch geheugen’ te resetten is Clinical Somatics. Het komt neer op heel aandachtig bepaalde bewegingspatronen oefenen waardoor je hersenen ervoor gaan zorgen dat te strakke spieren ontspannen en te slappe spieren meer aanspannen, zodat je weer een goed patroon ontwikkeld en, het belangrijkste, van je pijn afkomt.
Ter illustratie deze simpele oefening, die ook in mijn gratis minitraining ‘5 hacks om je schouders in no time te ontspannen’ zit.
Reactie plaatsen
Reacties